Henster

Aşık olmak meşakatli bir iştir. Aşık olamamış biri olarak bu konuyu her ne kadar anlatmaya çalışsamda muhakkak eksik yanları olacaktır. Onuda sizler, varsa içinizde aşık olanlar tamamlayıversin.

İnsanlar istedikleri zaman istediği kişiye aşık olamaz. Bunu hepimiz biliriz. Çok güzel bir kız  görürsünüz yakınlık kurarsınız konuşursunuz ama ilişkiniz arkadaşlıktan öte gitmez. Çünkü ona karşı birşey hissetmemişsinizdir. Bir çok kişiyle çıkıp, sevgili olabilirsiniz hatta sevebilirsiniz ama hepsine aşık olamazsınız demeye getiriyorum.

Düşünsenize insan her çıktığı kız’a aşık oluyormuş ve akabinde ayrılıyormuş. Adamın şaftı kayar resmen  rot balans hiç birşey kalmaz, motor yağ kaçırır düzen tutmaz.

Gerçi günümüz aşkların çoğu şıpsevdiden yaşanıyor ki zaten.  Seviyorum diyor aradan 1 hafta geçiyor başka biriyle tanışıyor bu sefer onu seviyorum diyor. Ulan hani seviyor, aşık olmuştun sen ne oldu. ?

Seviyorum, aşığım dediğiniz insanı bir kaç hafta içinde unutabiliyorsanız  siz hiç aşık olamamışsınız demektir…

Şıpsevdiciler; kendine yakınlık gösteren kız arkadaşları hakkında ciddi ciddi kendisiyle ilgilendiğini düşünüp ona karşı birşeyler hissetmese bile hissettirecek olan duyu organlarına ‘yürü koçum‘ komutunu verir.  (:  ( erkeklerin bazıları böyledir) Tabi bu komutun işlevi ortalama ne kadar sürer siz tahmin edin artık. Ben diyeyim 2 hafta siz deyin 1 ay. 

Son olarak zaman gazetesinde gördüğüm  yazıyı paylaşayım. Ne kadar da doğru konuşmuş üstadımız..

Çocukluk yıllarında anne sevgisinden mahrum kalan gençler, üniversite yıllarında çok çabuk aşık oluyor, kendisine ilk ilgi gösteren karşı cinsten bir arkadaşının peşinden çok çabuk gidebiliyor.

Gençler, çok defa içlerinde duydukları ‘anlık’ mutluluğun gerçek sevgi olup olmadığından habersiz, ilgi ve sevgi gördüğü kişilerin peşinden, pembe hayallerle yola çıkıyorlar. Halbuki çocukluk yıllarında doyurulmamış anne sevgisi, kişinin bir ömür boyu sevgiye muhtaç yaşamasına sebep oluyor. Kız ya da erkek fark etmiyor, anne sevgisi çocukluğun ilk yıllarında hayati önem taşıyor. Çocuk, özellikle ilk yedi yılda ‘doya doya’ anne ’sevgisini’ ve ‘ilgisini’ aldı ise hayatının geri kalan kısmını emin adımlarla ilerleyebiliyor, neyi neden istediğini iyi değerlendirebiliyor.

Ancak, çocukluk yıllarında yeterince alınamayan anne sevgisi, bir ömür boyu kişide kendi yokluğunu hissettiriyor. Şefkat hissi ile örülü karşılıksız bir sevgi olan anne sevgisinden mahrum yetişen gençler, özellikle ergenlik çağından itibaren içlerindeki bu boşluğu doldurabilmek için o adresten diğer adrese koşma ihtiyacı hissediyorlar.

Halbuki vaktiyle eksik kalan anne sevgisinin, hayatın geri kalan kısmında asla giderilmesi imkansızdır. O sevgi ‘çocukluk yıllarında’ ve ’sadece anneden’ alınmaktadır. Vaktinde ve yeterince alınmadığı taktirde yeri bir ömür boyu boş kalacak bu sevgi gençleri imkansız bir sevgi arayışına itiyor.

Anne sevgisi eksikliğinin yol açtığı ’sevgi açlığı’ erkek ve kız çocuklarda aynı şekilde kendini göstermekte; ilgi ve sevgiye muhtaçlık ve fakat kensine yönelen hiçbir sevgiden tatmin de olamama. Anne sevgisinin önemi bu kadarla da kalmıyor. Çocukluk çağında anneden yeterince ilgi ve sevgi görememiş gençler yetişkinlik çağında ’sevme engelli’ olma riski ile karşı karşıya bulunuyorlar.

Şıpsevdi aşkların devamını okumak için buraya tıklayabilirsinz.